به گزارش بنیان به نقل ازnews-medical.net، محققین در Fraunhofer بستر فاقد سلولی را ایجاد کرده اند که شامل پروتئین هایی است که سلول های اوتولوگ به آن متصل می شوند و بلافاصله بعد از پیوند رشد می کنند. اهدای اندام یا ایمپلنت های سنتتیک به عنوان یک گزینه درمانی برای برخی افراد استفاده می شوند ولی اغلب احتمال رد آن ها وجود دارد. ایمپلنت های بر مبنای سلول های اوتولوگ بیشتر احتمال دارد که به وسیله فرد پذیرفته شوند ولی این سلول ها نیز برای رشد به یک چارچوب ساختاری سازگار نیاز دارند. در این مطالعه محققین در این انستیتو با همکاری دانشمندان UCLA داربست نانوفیبری پلی لاکتیکی زیست سازگاری را با تکنیک الکتروریسی ساخته اند که از فیبرهای آن برای ایجاد یک فیبر در هم تنیده نشده سه بعدی استفاده کردند. تکنیک الکتروریسی به محققین امکان ساخت بستر سه بعدی فاقد سلول را می دهد. این داربست می تواند با پروتئین های مختلف برای انتخاب هدفمند چسبیدن سلول خاص پوشیده شود.

این محققین نشان داده اند که سلول های مری/ نای که کشت آن ها در محیط دو بعدی بسیار سخت است قادر به اتصال به این پروتئین های پوشاننده داربست هستند. هم چنین پوشاندن این فیبرها با فاکتور رشد مشتق از سلول های استرومایی(SDF-1) موجب اتصال سلول های بنیادی پیش ساز برای ساخت دریچه های قلبی و ترمیم بافت عضله قلبی آسیب دیده می شود.

پایان مطلب/